با توجه به قدمت چمگردان آثار و بناهای تاریخی چندانی در این شهر دیده نمی شود. یکی از دلایل این امر تغییر محل چمگردان در سالهای  قبل از احداث سد زاینده رود بدلیل تغییر مسیر رودخانه بوده است. با این حال مهمترین اماکن قدیمی و تاریخی چمگردان برج ها هستند که سمبل و نشانه مقاومت مردم در برابر راهزنان می باشند. زیبا ترین برج از نظر استواری و معماری برج اربابی بوده که در اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۴ تخریب و جای آن به ساختمان مسکونی تبدیل شده است. سایر برج ها نیز هر یک به نوبه خود نشانه قدمت شهر و یاد آور گذشته این سرزمین بودند. به جز برج ها، ساختمان عصاری که  ۲۰۰ متری غرب مسجد فاطمیه قرار داشت از بلند ترین ساختمانهای چمگردان بوده که اکنون اثری از آن نیست. از دیگر آثار تاریخی چمگردان می توان به منازل مسکونی قدیمی اشاره کرد.

از دیگر بناهای تاریخی چمگردان می توان به ساختمان باغ برجی، سقاخانه، خانه ها و سردخانه های قدیمی، یخچال، بازارچه، دالانها و کوچه هایی که امروزه با گسترش فضای شهر رفته رفته ویران شده اند و از نظرها محو می شوند. حمام پائین نیزیکی ازنباهای قدیمی این  شهر بود. این بناکه به قولی در اوایل سلسه قاجاریه با خودیاری مردم و به دست استاد عباسقلی چرمهینی ساخته شد. با توجه به نوع  استفاده می بایست استحکام  زیادی داشته بنابراین ستون های سنگی تراشیره را ازخارج از منطقه (به قولی از حوالی شیراز) به وسیله شتر به چمگردان آورده و برای سنگفرش کردن آن از تخته سنگ های صیقلی استفاده کردند و درساخت سقف آن از آجر، گچ و ساروج (مخلوط آهک و خاکستر) بهره برداری گردید. این بنا درصد نوبت و بازسازی شد و بالاخره درسال۱۳۷۳تخریب گردید. آخرین کارگاه برنج کوبی به روش دستی «دنگ کوبی» که  بیش از۴۰ سال پیش مورد استفاده قرارگرفته و در جنوب غربی دبستان پروین اعتصامی قرارداشت خود اثری جالب و دیدنی بود که در فروردین ماه سال ۱۳۷۴ تحریب شد .

آیین ها و آداب و رسوم هر ملت، سازنده عناصر فرهنگی آن ملت محسوب می شوند. تنوع و تعداد آیین ها و آداب و رسوم دلیل غنای فرهنگی یک جامعه است. در روزگار بحران هویت یکی از راههای حفظ هویت فرهنگی، بازگشت به آیین ها و آداب و رسوم سنتی و فولکلوریک است. سرزمین ایران از دیر باز به عنوان یکی از گهواره های تمدن مطرح بوده است. شهر چمگردان نیز از دیربار مهد آداب و سنن دیرینه بوده است .