آیین شنبه گردش در چمگردان

یکی از آئین‌هایی که از دیرباز در برخی از استان ها رواج داشته و گرد فراموشی بر آن ننشسته است به شنبه گردش معروف است. طبق این رسم قدیمی که خوشبختانه تا بدین روز پابرجا مانده است مردم نخستین شنبه سال جدید را به گردش اختصاص می‌دهند و با رفتن به دامان طبیعت شکوفه‌های تازه رسته بهاری را تماشا می‌کنند.

در این روز مردم بار سفری یک روزه به دامان طبیعت سر سبز بسته و وعده نهار یا شام خود را در دشت و یا ارتفاعات سپری می‌کنند و در برخی از شهرستان‌ها رایج است که در این روز آش دوغ محلی طبخ کرده و در کنار اقوام و در دل طبیعت میل شود.

طبق این رسم بهتر است در اولین شنبه سال جدید از دید و بازدید و رفتن به منازل اقوام و آشنایان پرهیز کرد چرا که عقیده دارند ممکن است بدیُمن باشد.

در حقیقت شنبه گردش بهانه‌ای برای استفاده از آب و هوای بهاری و نفس کشیدن در دامان امن طبیعت است. در بعد از ظهر این روز معمولاً زنها به مزارع رفته و با طبیعت آشتی مجدد می کنند، چنانچه پونه و شبدرهای جوانه زده باشند کمی از آنها را چیده، چای خوراکی را که به همراه آورده اند در هوای آزاد و دامن طبیعت صرف می کنند.

سنگ و کلوخ انداختن در آب رودخانه در این روز انجام می شود و معتقدند برای کاهش غم و غصه باید حداقل یک سنگ و کلوخ به آب انداخت، هنگام انداختن و کلوخ این شعر را می خوانند :

                                                         غم برود شادی بیاد                                  محنت برو، روزی بیا؛

و از آن جا که رفتن به دشت و صحرا در این روز ـ بویژه برای زنان ـ واجب تلقی می شود مردم رفتن به خانه یکدیگر را قبل از ظهر یا شب موکول می کنند .